Broccolitaart met blue cheese

Laatst hoorde ik iemand zeggen dat de meeste restaurants tegenwoordig gelukkig meer weten te verzinnen dan een hartige taart als ze vegetarische gerechten op het menu willen zetten. Een positieve ontwikkeling, ook al is er niets mis met zo’n hartige taart zonder vlees. Afgelopen maandag keerde ik vol nieuwe ervaringen terug van het festival Into the Great Wide Open op Vlieland, waar ik deel uitmaakte van de kookploeg. Dat festival draait grotendeels op vrijwilligers en als tegenprestatie kregen die driemaal daags een lekkere maaltijd voorgeschoteld. Een hele uitdaging voor de koks die ik ondersteunde. Gemiddeld moesten er zo'n 700 hongerige monden gevuld worden en omdat ik ook bij de vrijwilligers hoorde, kreeg ik na afloop van mijn diensten steeds weer een heerlijk bordje eten. Er waren zowel vegetarische als vlees- en visgerechten. Tijdens mijn eerste werkdag stond er een vegetarische taart op het menu die er zo lekker uitzag dat ik het vlees ervoor wilde laten staan. Maar omdat ik me niet had opgegeven als vegetariër, ik eet immers regelmatig vlees, mocht dat niet van de vrijwilligster die de warme gerechten opschepte. Anders bleef er niet genoeg over voor de echte vegetariërs, zo zei ze. Jammer. Het viel me op dat er veel vegetariërs onder de vrijwilligers waren. Bijna de helft, schatte ik. De door de koks met de hand gedraaide gehaktballen die we ’s middags op een broodje kregen, gingen er zelfs minder snel doorheen dan de vegetarische burgers. Zal ongetwijfeld met het publiek te maken hebben dat op dit festival afkomt, maar bijzonder vond ik het wel. Tijdens de lessen voedingsleer, die ik tot vorig schooljaar op een roc gaf, trof ik slechts zelden een vegetarische leerling aan. Als het onderwerp vegetarisme ter sprake kwam, zeiden velen dat ze absoluut niet zonder vlees zouden kunnen. Flextarisch eten is dan een goed alternatief. Je hoeft vlees niet helemaal af te zweren, maar eet het wat minder vaak. Omdat ik op het festival niet in aanmerking kwam voor de hartige vegetarische taart, heb ik er deze week zelf een gemaakt. Met broccoli, én blue cheese voor het pittige smaakje. Daar moet je dan wel een liefhebber van zijn. Zo niet, neem dan brie of een andere milde kaassoort.

Nodig

Quichevorm (doorsnede 25 cm)

6 plakjes hartige taartdeeg met bakkersgist

Handje paneermeel

Vloeibaar bak- en braadmiddel

1 stronk broccoli

1 rode ui

75 gram blue cheese (bijv. Fourme d’Ambert)

5 eieren

Potje crème fraîche (125 g)

Klein bosje bieslook

Peper/zout

Snufje chilipoeder

Bereiden

Verwarm de oven voor op 180 graden Celsius. Vet de quichevorm in met het vloeibare bak- en braadmiddel en bedek deze met de plakjes taartdeeg (ook de zijkanten van de vorm). Prik gaatjes in de bodem en bestrooi met paneermeel. Breng een bodem water met wat zout aan de kook. Kook hierin de broccoli gedurende één minuut. Giet af in een vergiet en spoel af met koud water. Snijd de rode ui in halve ringen. Klop de eieren los met crème fraîche, peper, zout en chilipoeder. Roer de fijngesneden bieslook er doorheen. Snijd de blue cheese in kleine blokjes  Bedek de deegbodem met broccoli en uiringen en strooi de stukjes kaas er overheen en tenslotte het eimengsel. Plaats de hartige taart ongeveer 40 minuten in de oven en eet hem warm met een frisse salade erbij.

(Van de overige vier deegplakjes maakte ik hartige koekjes door er rozemarijn, chilipoeder, zout en geraspte kaas overheen te strooien en er halve olijven in te drukken. Daarna bakte ik ze vijftien minuten in de oven en sneed ik ze in reepjes. Lekker bij de borrel.